Όλο και πιο συχνά τελευταία, χάρη στα social media, βλέπουμε ανακοινώσεις από διαχειριστές, που, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, γίνονται viral. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο διαχειριστής, απηυδησμένος, αναφέρει ονομαστικά τον ένοικο που δημιουργεί το πρόβλημα και ζητάει άμεση λύση- μάλλον με ύφος απειλητικό. Στα σχόλια αυτών των αναρτήσεων, διαβάζουμε την απορία του κόσμου, κατά πόσο αυτή η πρακτική είναι νόμιμη, αν ο ένοικος μπορεί να προχωρήσει σε μηνύσεις και γενικά πού είναι το όριο της εξουσίας του διαχειριστή.
Τα όρια εδώ είναι λίγο θολά, με την έννοια ότι τόσο ο ένοικος που θίγεται όσο και ο διαχειριστής μπορούν να καταφύγουν σε νομικά μέσα, για διαφορετικό λόγο ο καθένας. Όταν ένας ένοικος δε πληρώνει τα κοινόχρηστα, παρόλο που έχουμε συζητήσει και άλλο μας άρθρο για την σημασία της επιείκιας, επιβαρύνει με την επιλογή του το σύνολο της πολυκατοικίας. Τα χρήματα που δε δίνει, καλύπτονται από το αποθεματικό, με αποτέλεσμα όλη η οικονομική δομή της πολυκατοικίας να είναι σε κίνδυνο. Στο πλαίσιο του αστικού δικαίου, αυτό μπορεί να γίνει αιτία για νομική δίωξη κατά το ενοίκου.
Αντίστοιχα, τα προσωπικά στοιχεία προστατεύονται δια νόμου και, με την αυστηροποίησή του από τις αρχές Μαϊου, κάθε αναγραφή ονοματεπώνυμου και άλλων στοιχείων θα είναι νόμιμη μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητη. Πάνω σε αυτό το θέμα αξίζει να σημειώσουμε ότι οι διαχειριστές θα πρέπει να επικοινωνήσουν με τις εταιρείες που τους εκδίδουν τα κοινόχρηστα, για να λάβουν συμβουλές σχετικά με τον συγκεντρωτικό πίνακα που αναρτάται στην είσοδο και κατά πόσο αυτός πρέπει να τροποποιηθεί για είναι σύμφωνος με τη νομοθεσία. Με όλο αυτό το σκεπτικό, ο διαχειριστής που κολλάει στο ασανσέρ μια ανακοίνωση κατονομάζοντας τον ένοικο που χρωστάει και το ακριβές ποσό της οφειλής, έχει πρόθεση διασυρμού και δημοσιεύει στοιχεία που δε θα έπρεπε να δημοσιευτούν.
Όμως, η ουσία του πράγματος είναι η εξής: πέρα από το τι είναι νόμιμο, μεγάλη σημασία έχει και το τι είναι ηθικό. Κάθε πολυκατοικία είναι μια μικρή κοινωνία, μέσα στην οποία η αλληλεγγύη και ο σεβασμός τους κανόνες είναι απαραίτητα. Ο διασυρμός του γείτονα, δημιουργεί κλίμα εχθρικό και πολωτικό και σίγουρα δεν είναι η ιδανική συνθήκη της καλής συμβίωσης. Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερο ο διαχειριστής να απευθυνθεί κατ' ιδίαν στον ένοικο που δημιουργεί το πρόβλημα, αναζητώντας από κοινού μια λύση. Αντίστοιχα, αυτός που δε πληρώνει τα κοινόχρηστα, παραβαίνει τους κανόνες της πολυκατοικίας και δημιουργεί πρόβλημα σε όλους. Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, και όλοι μπορούν να δείξουν μια κάποια κατανόηση, είναι από κάθε οπτική προτιμότερο αυτός που δυσκολεύεται να συνεργαστεί με το διαχειριστή και να βρουν από κοινού ένα πλάνο αποπληρωμής, που θα περιορίζει την πίεση και στις δύο πλευρές.
